2 Aralık 2021 Perşembe

LIFE - ART - RULERSHIP

LIFE - ART - RULERSHIP

İnsel İnal


“Have I created it have I created it,
Have I created sorrow and torment
Have I created it if sin became delight
Have I created it if order became corrupt.
Orhan Gencebay
It is not so hard to understand today’s art. What is seen at first may seem a little hazy but actually this haze represents the haze between art and life.
In order to consume art, one should first get rid of codes. We know that in every era, art has problems with previous codes and the audience which is shaped by their perceptions and knowledge Marcel Duchamp declared that the retinal art is over, by making a fresh start with the line he has drawn between himself and his precedents and creating a new formation in perception. Is the era of the aesthetic appearance getting to an end? And is it getting to an end around the year 1910?
It has always been like this in the history of art. Even today, after 100 years, my students aged around 20’s, put barriers between themselves and Marcel Duchamp such as ‘play station’ and ‘youtube’. They have difficulty in understanding, when they come face to face with the artist who belongs to the previous century. Isn’t it strange? Would there be no problem if Duchamp used a brush and paint to depict a flower on the canvas? Maybe he would have been forgotten, since he had not managed to make himself memorable by making those kinds of paintings. Who knows…
The only unique aspect of Duchamp art was that it had no anxiety to resemble some other thing. It was not an imitation or an illusion, it had it’s own air. It was real, not a reflection of the reality.
Is art something that still imitates reality? Or is it some other reality altogether? Is it something that should be researched individually, something independent that makes it’s own existence without referring to anything else? Or is it a representation of a flower or a human being? Is it necessary to know and study nature and human to understand art or should we learn art together with all it’s relations according to the art contexts?
Currently, the artist produces art in order to define himself, not anything else. He serves himself, not anyone else. Just like the contemporary philosophers, but the difference is that he does this by using indicators, paint, canvas, objects, body and space.
This actually needs a bit more thinking. Because it would be a more correct move if we have knowledge about stylistic differences and think about them, before we define 2000's art and it’s function in order to understand them.
This process of thinking should bring out creative educational methods by triggering the educationalists as well. There are also the consumption methods. Museums and exhibition processes, collectors, exhibition methods and problematic occurrences in public areas are another aspect that completes art.
Generally I can say there are at least five topics to be considered while studying arts condition in every era. What art means, stylistic differences, methods of forming a dialogue, consumption process and education.
The most important aspect of Fluxus movement is that it blurs the border between life and art. This act of blurring is much discussed in performance art. The term “Blurring” means a lot to us.
In contrast to the fact that art shows, points to, imitates and justifies what is determined, especially when it comes to fluxus and his art, art and life gets intermingled. What is the point that art ends and life starts? Or where does life end and art starts?
Actually, neither of them starts where the other ends. The get mingled. When Beuys said "Thought is plastic" he indicated that every thought can be an art work. Like when he says “Everybody is an artist”, he indicates that everybody can be an artist.
This is one of the approaches that effected 70’s and the upcoming years. Questioning the audience-artist meaning and context once again, the art environments in which the exhibitor becomes the exhibit and the audience becomes the demonstrator, defining the difference between the artist and the activist, art's collaboration with not only it’s own disciplines but also with all the other areas have still been effective in today’s art. When we look at today, we see that art puts the concept of life in the centre. It conveys information through the art work. This is not something unknown. Maybe it is the knowledge of the things that have always been ignored and can’t be seen today, just because the opposite is widely known.
This relationship, which is concluded with a state of awareness between the audience and the content, creates an experience of art which does not give mere pleasure but finds a place in our minds. The audience tries to extend their awareness by using the artwork. And the artist creates an experimental dialogue between himself and the audience which will become the foundation of another, new project.
I do not know whether every artist creates his or her thoughts with this aim but the fact that an art work sticks in our minds is an important factor in the means of persistence of the art work. This persistence is closely related with the form of the content which conveys the information. Form has many different effects compared to the material. Many materials like canvas, paint, video, light, sound and projects that are shaped by body and object, represent different presentations of the artist's expression.
Especially, Arte Povera Group is in the search of a new language which will reinforce their expression. They use convertible, worthless materials in contrast to the art Works which are made of shiny and accepted materials and are seen in elite, sterile galleries.
Also, by using these semiotic, sub-statements the artists wanted their artwork to be seen as an act which confronts the museums. Art can not be seen as commodity and what is important about art is it’s content rather than it’s material. If an artwork which should be produced by using precious materials can be produced by using materials that will disappear, then different contexts created by different materials will give birth to a new language.
Post Object Art movement seems more comprehensible and acceptable when we consider it this way. While art without an object relies on the principle of expressing, by giving emphasis to linguistic and semiotic theories, textual based projects are developed. According to me, the most basic purpose is to reshape art and to consider it’s functions. Every movement gathered under the name of conceptual art, developed projects in which thought has the first place by reshaping art. Video, happening and performance, body, earth, the poor and the minimal art confirmed to the criterion of conceptual art and created their own existence.
Presentation of the projects and these knowledge conveying objects’ themselves becoming knowledge objects created the necessity to hide these objects and their documentations. In this context, in the process until today the museums shaped their fictional structure according to the ideology and sensitivity which are mostly included in the projects of artists (Andy Warhol, Daniel Buren, Daniel Spoerri, Robert Filliou, Bertrand Lavier, Hans Haacke, Joseph Kosuth) and writer intellectuals (Bruce Ferguson, Adorno, Marcel Proust, Hal Foster).
Because, now the artist’s desire is to establish a connection with the audience through the content of the artwork. Even most of the artists are forming their artwork based on the dialogues they produce.
Establishing connections through the art project is considered as an important fact in today’s art. We also see that the dialogues formed through art are placed in the centre of many artworks. We can even say forming dialogue through artwork is the aim, rather than a step during the process.
Although dialogue forming seems to be one of the most important methods of creating awareness, there are also other reasons for forming a dialogue. It erases the differences between the artist and the audience and thus creates a more democratic environment. This means everybody is equal. There is no difference.
Just like the fact that art is for everyone. These things I tell still seem incomprehensible to many people. Mostly they claim that art should be material oriented. But my personal opinion is that it is necessary to render the education process in art from being craft centered. The art education should teach the potential artists to express their ideas and to set their position in life to create and to consolidate. The education should start with the artist who recognizes his environment and internalizes the events. If we accept that art is formed according to the problems and is reinforced by the thinking theories about the problematic issues, we can create the candidate’s diversity only by establishing his relation with the environment. The process of knowing what is happening around you should start with daily newspapers, and should develop by recognizing and commenting on them. This process should later on lead us to this question which comes from the initializing of the problems: “What can I do?”. Undoubtedly, when it comes to the art student, this question would create the desire to intervene. The strife-project which is developed under the supervision of the educator during and after the intervention will become the word of the student.
Because, the internalization of the experience and the attitude will create the word. Word will trigger the dialogues.
These strife-projects which will encourage cultural awareness will also teach the power of art to the student.
To sum up, I can say that the procedure of producing today’s art is as hard as the one followed in order to understanding it. Today nobody can become persistent by saying “I will stay at home or at the workshop, I will paint and everybody would think I am a painter. I will use the materials most effectively. What should I produce today?” The artworks of those who has a problem, who knows awareness, who does not hide and likes to be different, who recognizes himself and his environments, who dos not ignore but perceive, who reshapes the concepts, who does not look for a hierarchical relationship between disciplines and materials and who desires to destroy all hierarchical concepts will become the art criterion for the years 2000.
The tendency to ask the question “What is this? Is this art, an experiment or a research?” to someone and/or to a group whose aim is to create dialogue with their project in a moment or an environment in which all the means of escaping are limited by the rulership will indirectly make the consumption and conversion in art easier. This is really important in the means of the arts developing, consumption and conversion. This privilege, which can not be achieved even by the rulership members who desire equality and want to have a better picture of community by expansions, only exists in art.
In this context, I can not prevent myself from thinking that the art of 2000 is even more powerful than the rulership.

14 Kasım 2018 Çarşamba

Spider's Web (Sergi)




İstanbul Kültür Üniversitesi'nde 'Örümcek Ağı' 

14 Kasım - 7 Aralık 2018

İstanbul Kültür Üniversitesi Sanat Galerisi, Fırat Arapoğlu küratörlüğünde düzenlenen 'Spider's Web/Örümcek Ağı' sergisine ev sahipliği yapacak.

İstanbul Kültür Üniversitesi Sanat Galerisi (İKÜSAG), Fırat Arapoğlu küratörlüğünde düzenlenen 'Spider's Web/Örümcek Ağı' isimli sergiyle beş ayrı sanatçıyı ağırlayacak. 'Yeni Türkiye' adlı video çalışmasıyla İnsel İnal, 'Geriye Dönüş & Deja-vu Arasında III' adlı video çalışmasıyla Krassimir Terziev'in konuk olacağı sergide; Didem Erbaş 'Sıcak Ağustos' başlıklı tuvalleri ve 'Bilinmeyen Bölge' başlıklı kağıt çalışmalarını, Çağrı Saray 'Unutmanın Eşiği: Harita' isimli dijital-baskı çalışmasını, Maria Papadimitriou ise 'Ulus-Ötesi' isimli video-yerleştirmesini sanat severlerin beğenisine sunacak.

4 Mayıs 2018 Cuma

4. Mardin Bienali


4. Mardin Bienali


Mardin’i modern sanatın merkezi haline dönüştürebilmek düşüncesiyle 4 Haziran-5 Temmuz 2010 tarihleri arasında 1. Mardin Bienali düzenlenmiştir. Bienal Mardin’in benzersiz tarihsel mimarisi ve Mardin halkının gündelik hayatıyla kaynaşan mekânlarında gerçekleşmiştir.Tarihsel, kültürel ve coğrafi zenginliklerle dolu olan Mardin kenti, güncel sanatçılar için ilk kez bu kadar farklı ve yoğun bir deneyim alanı olmuştur. Tarihsel ve mekânsal olarak zengin geçmişe sahip Mardin’in eşsiz mimarisiyle bütünleşen sanat etkinlikleri, dünyanın kültür ve sanat haritasında kalıcı bir yer edinmesinde önemli bir etken olacaktır. Mardin, 1.Bienal ile yine yeni paylaşımlara tanık olmuştur ve olmaya devam edecektir. Uluslararası sanat camiası ile yerel ve uluslararası sanatçıların fikir alışverişinde bulunmaları sağlanmış, çok amaçlı bir kültürel buluşma gerçekleştirilmiştir.
Mardin Bienali, sanat yoluyla Mardin coğrafyasını sanatçılar, akademisyenler, öğrenciler ve farklı kültür topluluklarıyla hareketlendirmek, yeni paylaşım ortamları yaratmak, sanatta alışılagelmiş ‘merkez’ fikrinin tanımına yeni boyutlar getirmek ve Mardin’i saygın sergiler dizisiyle merkezi bir konuma oturtmayı amaçlamaktadır.
İlki 2010 Haziran ayında gerçekleşen Mardin Bienali’nin ikincisi yine GAP İdaresi, Mardin Valiliği, Başbakanlık Tanıtma Fonu işbirliğiyle ve özel sektörün katkılarıyla 21 Eylül-21 Ekim 2012 tarihleri arasında düzenlenmiştir. Üçüncüsü Mardin Sinema Derneği tarafından ve özel sektörün desteğiyle 15 Mayıs -15 Haziran 2015 tarihleri arasında gerçekleştirildi. 4. Mardin Bienali 04 Mayıs - 04 Haziran 2018 tarihleri arasında gerçekleşecektir.

Küratörler
Fırat Arapoğlu, Derya Yücel, Nazlı Gürlek

Sanatçılar
Albena Baeva / Ali Emir Tapan / Ana Mendieta / Aslı Bostancı / Aydın Teker / Bilge Alkor / CANAN / Cengiz Tekin / Ceren Oran&Burcu Yılmaz / Chaw Ei Thein / Chris Burden / Çağrı Saray / Didem Erbaş / Eda Aslan / Emre Zeytinoğlu / Fırat Bingöl / Gizem Aksu / Guy Ben-Ner / Hasan Pehlevan / Huo Rf / İhsan Oturmak / İnsel İnal / İpek Duben / Janis Rafa / John Gerrard / Julian Stallabrass / Ken Friedman / Lewis Hine / Leyla Postalcıoğlu / Iliko Zautashvili / Magali Duzant / Mahmut Celayir / Maria Papadimitrou / MERKEZKAÇ / Metin Çelik / Mustafa Avcı / Mürsel Argunağa / Nasan Tur / Özlem Altın / Parastou Forouhar / PELESİYER / Ramize Erer / Romina Meriç / Sara Kostic / Senem Gökçe Oğultekin / Serkan Taycan / Seyhun Topuz / Simon Faithfull / Taner Ceylan / Youssef Nabil


“Dumansız Hava Sahası”
2018
İki-kanallı video-enstalasyon 
(değişen ölçüler)








“Bundan üç yıl önce Mardin’de tanıştığım bir genç bana ikram ettiği tütününün hikayesini anlatırken çok heyecanlıydı. Dedesinden beri tütünle büyüdüğünü, tütünün ailesi için önemini ve geleneklerinde tütünün yerini uzun uzun anlatması ile başladı, bu proje. O genci bulmam zor olmadı. Köyüne, Kızıltepe Xurs Vadisi’ne giderek köydeki insanların bu gelenek ve ötesinde bugünle ilişkilerini merak etmeyle, proje şekillendi. Bu kayıt, tütün meseleleri üzerinden Türkiye’nin küçük bir panoramasıdır. Xurs Vadisi yaşayanları, tütün bahçeleri, gündelik siyasetle ilişkileri, tütün politikaları gibi bir çok konunun dahil olduğu bu belgesel, her gün yeniden en baştan yazılan tarihin bir demosudur. Geleneklerin ve belleğin gündelik yaşamdaki etkisinin belgesidir. Tüm Mardin, Kızıltepe ve Xurs Vadisindeki dedelerinden beri tütün üreten ve işleyen tanıdığım herkese, ayrıca bu filmin çekilmesi ve montajına gönüllü katkısından dolayı Eren Eryol’a ve yazılıma dair katkısından dolayı Ramazan Subaşı’na teşekkürlerimle." 
İnsel İnal 


25 Nisan 2018 Çarşamba

Fransa Sempozyum bildirisi

Uluslararası Paris Sanat ve Tasarım Sempozyumu 


“SANAT, TASARIM VE NESNE”


25-29 Nisan 2018 Paris, FRANSA




7 Kasım 2017 Salı

Panel I Geleceğe Dönüş: Performans Sanatı



Panel I Geleceğe Dönüş: 
Performans Sanatı

23 Kasım Perşembe 19:30 - 20:30








Istanbul Performance Art’ın organize ettiği paneller serisinin ilki ‘Geleceğe Dönüş: Performans Sanatı’ başlığında sanat yazarı/akademisyen/AICA Türkiye Başkanı Fırat Arapoğlu, sanatçı/akademisyen İnsel İnal ve sanatçı/küratör/Istanbul Performance Art kurucu direktörü Pınar Derin Gençer tarafından Endless Art Taksim iş birliği ile 23 Kasım tarihinde gerçekleştirilecektir.



1960’lı yıllardan bu yana ağırlıklı yer tutan Performans Sanatı zaman, mekan, sanatçının bedeni ve sanatçı ile izleyici arasındaki ilişki olmak üzere dört ana elementin birlikteliğinden doğar. Mesajın yerine süreç, sözün yerine beden geçer. Bir kez yapılır ve tekrarı yoktur. Sanatçı ve katılımcısı için geçici, özgün, tekrarlanamayan ve kaydedilemeyen bir deneyim yaşamak, yalnızca bir an için var olmak ve izleyicisinin belleğinde varlığını sürdürmektir aslolan. Disiplinlerarası yaklaşımı ile müzik, dans, şiir, tiyatro, video gibi diğer sanat alanlarını kapsayan bir ifade tarzını inşa eder. Performans Sanatı ile özne-nesne, bakan-bakılan, gösterge-gösterilen ayrımları sorgulanmaya, sınırlar muğlaklaşmaya ve roller yer değiştirmeye başlamıştır.



Bu panelde doğası gereği nesne temelli olmayan, deneyime dayalı icra edilen Performans Sanatı’nın bugün ve geleceğe dair konumlandırılması, beden-mekan ilişkisi, dokümantasyon ve arşivlenme sorunları üzerinde durulacaktır.


Endless Art Taksim ve İstanbul Performance Art iş birliği ile gerçekleştirilecek “Geleceğe Dönüş: Performans Sanatı” başlıklı panele tüm sanatseverler davetlidir.

Konuşmacılar : Fırat Arapoğlu, İnsel İnal, Pınar Derin Gençer
Tarih : 23 Kasım 2017
Saat : 19:30-20:30

Panele katılım ücretsizdir.

Poster Tasarım: Zafer Lehimler


Düşleyebileceğin tek yer \\ The only place where you can dream… Tüyap Sanat Fuarı



Düşleyebileceğin Tek Yer… 
(English Below!)



4-12 Kasım 2017

Artist Ütopya 2017

27. İstanbul Sanat Fuarı

Tüyap Fuar ve Kongre Merkezi, Büyükçekmece - İstanbul



Mustafa Avcı
Dilan Bozyel
İnsel İnal
Berna Kurt
Maria Papadimitriou
Yusuf Murat Şen
Krassimir Terziev

Küratör: Fırat Arapoğlu

Tasarım: Öznur Işır Yarkataş
Çeviri: Kardelen Erkmen




“Var olan toplumsal koşulların değişimi üzerine olan inançtır, Ütopya.
O halde “ideal” bir coğrafyayı işaret eden “ütopya” kavramı üzerine neler söylenebilir? Ütopyanın aktüel bir gerçekliğinin olmadığı ve yakın vadede ele geçirilmesinin mümkün olmadığı iddia edilmekte. Peki, ya aslında ütopyalarda hayal edilen geleceklerin henüz oluşum halinde olduğu bir zamanda yaşıyorsak?
***
Spekülatif bir gelecek kurgusunun iki ucu: Ütopya ve Distopya. Bu iki alan, modern gerçeklikle daimi bir çelişki yaratırken, öte yandan toplum nezdinde hep bir vizyonu da çizmektedir. Herkes, ister bilimkurgusal bir tasarımı ister temsili bir düşünme pratiğini işaret etsin, bu hikayelerden etkilendi/etkilenmekte. Hepimiz öyle ya da böyle bu kurguları merak ettik ve her birini okuduğumuzda, hayalimizde bu kurguyla hayatın nasıl olacağına dair düşüncelerle dolduk. Kaç farklı gelecek türü bizi etkilemedi ki? Ütopik dünyaların amaç ve anlamlarıyla distopik olanların farkları nedir ve birbirlerinden nasıl ayrılırlar? İşte bu sorular, bu serginin ortaya çıkmasına neden oldu. Sahi, her yapıt bir ütopya ya da distopya değil midir?”
**




The Only Place Where You Can Dream…

Mustafa Avcı
Dilan Bozyel
İnsel İnal
Berna Kurt
Maria Papadimitriou
Yusuf Murat Şen
Krassimir Terziev

Curator: Fırat Arapoğlu

Design: Öznur Işır Yarkataş
Translation: Kardelen Erkmen

Artist Ütopya 2017 – 27th İstanbul Art Fair
November 4-12, 2017


“Utopia is the belief about the change of the existing conditions.
In that case, what can be said about the concept of “utopia” referring to an “ideal” geography? It is claimed that utopia doesn’t have any actual reality and that it isn’t possible to carry it out in the near future. So, what if we live in a time when the tomorrows imagined in utopias are in the formation process?
***
Two edges of a speculative fiction of the future: Utopia and Dystopia. These two spaces create a permanent conflict with modern reality, while determining a vision in the presence of society. Everyone was/is influenced by these stories whether it refers to a science-fictional design or representative thinking practice. We all wonder about these fictions in one way or another and when we read each of them, we are filled with thoughts about how life would be like with these fictions. We have been influenced by many types of future, haven’t we? What are the differences between the aims and meanings of utopic and dystopic worlds and how do they differ from each other? These questions inspired this exhibition. Really, isn’t every work a utopia or a dystopia?”
---------------
The Only Place Where You Can Dream…

ARTIST - UTOPIA

ARTIST 2017 / 27th Istanbul Art Fair deals with utopias under three categories: historical, conceptual and actual. We embark upon an expedition to utopias with exhibitions, concerts, performances, discussions, workshops, screenings and publications. We reach from 13th century Anatolian dervishes and Şeyh Bedreddin to the Soviet Avant-garde, from cyborgs and science fiction to alternative economies, ecological movements, and pedagogic experiences. We discuss the political aspects of the different concepts of temporality borne by utopia. We try to comprehend the perception of history today that makes utopias impossible. We call for discussions of utopia as a concept across relationships of nostalgia and freedom, politics and esthetics, art and design. "Realist Utopias" have room for production and consumption cooperatives that have become more important amidst waves of financial crises, queer and feminist lifestyles, and utopias that breathe in the body and nature.

ARTIST 2017 / 27th İstanbul Art Fair, as part of the event, will host the exhibition “The Only Place Where You Can Dream…” consisting of works of Mustafa Avcı, Dilan Bozyel, İnsel İnal, Berna Kurt, Maria Papadimitriou, Krassimir Terziev & Yusuf Murat Şen and curated by Fırat Arapoğlu between November 4-12, 2017.


“Utopia is the belief about the change of the existing conditions.
In that case, what can be said about the concept of “utopia” referring to an “ideal” geography? It is claimed that utopia doesn’t have any actual reality and that it isn’t possible to carry it out in the near future. So, what if we live in a time when the tomorrows imagined in utopias are in the formation process?
***
Two edges of a speculative fiction of the future: Utopia and Dystopia. These two spaces create a permanent conflict with modern reality, while determining a vision in the presence of society. Everyone was/is influenced by these stories whether it refers to a science-fictional design or representative thinking practice. We all wonder about these fictions in one way or another and when we read each of them, we are filled with thoughts about how life would be like with these fictions. We have been influenced by many types of future, haven’t we? What are the differences between the aims and meanings of utopic and dystopic worlds and how do they differ from each other? These questions inspired this exhibition. Really, isn’t every work a utopia or a dystopia?” Fırat Arapoğlu

The Only Place Where You Can Dream…

Mustafa Avcı
Dilan Bozyel
İnsel İnal
Berna Kurt
Maria Papadimitriou
Yusuf Murat Şen
Krassimir Terziev

Curator: Fırat Arapoğlu

Design: Öznur Işır Yarkataş
Translation: Kardelen Erkmen

Artist Utopia 2017 – 27th İstanbul Art Fair
November 4-12, 2017





24 Ekim 2017 Salı

Student Video Art Festival





Student Video Art Festival

October 24, 2017
Shumen Bulgaria


The fourth edition of the Student Video Art Festival Shumen 2017 will be opened on October 24, 2017 (Tuesday) at the Art Gallery “Universitetska” of the Pedagogical Faculty of the Konstantin Preslavski University of Shumen. The festival is organized by the Department of Visual arts. 





This year, in the festival participate students and professors from the National University of Arts in Bucharest, Mimar Sinan University of Fine Arts in Istanbul, Veliko Tarnovo University "St. St. Cyril and Methodius ", Kojzali University in Izmit, Shumen University and others.





On October 24th, the fourth SVAF will open with a special selection from the Varna “Quarantine” Film Festival, prepared by one of its curators Tsvetan Krastev. The rest of the program will feature selected productions of all participating universities.





The students will take part in a creative workshop under the slogan "Repeat All" supported by mentors Viktor Petkov, Georgi Krastev, Valya Andonova and others.

The SVAF is organized with the support of Rector of the Konstantin Preslavski University and Dean of the Pedagogical Faculty. 





The awards for the competition part of the festival have been provided by patrons from the Netherlands and Switzerland. The award ceremony will take place on October 27, 2017 (Friday) at 11.00 am at the Art Gallery “Universitetska”.

Curator of the fourth edition of Student Video Art Festival Shumen 2017 is Prof. Valeri Chakalov.



23 Eylül 2017 Cumartesi

21 Eylül 2017 Perşembe

varna sergi




Sergi
Did You Know?
Boris Georgiev City Art Gallery
21 24 Sep 2017
Varna Bulgaria





1 Haziran 2017 Perşembe

Mükerrem Baki Öyküsü

Dikkatli olmak lazım: Bir Mükerrem Baki öyküsü...Sanat, sermaye ve diğerleri...

Türkiye’de yaklaşık son 20 yıldaki değişimlerden çağdaş sanat da nasibini haliyle aldı. Artık sanat, tarihindeki külliyattan ayrılarak şekillenen, dallanıp budaklanan, içinde bulunduğu toplumda herhangi bir hareketi tetiklemeyi amaçlamayan, sadece satışa odaklı başarı kriterlerinin akıl almaz boyutlarda satışlara endekslendiği bir alan. Sadece sermaye kurumlarının güdümünde iktidarın dilini kuvvetlendirmek üzre şekillenen bu sanat alanı, çoğu sanatçı adayını da hayal kırıklıklarıyla dışına savuruyor.Ranta odaklanmış iktidar, sermaye işbirliğinin, herşeyi kar ve zarar ilişkisiyle değerlendirme zihniyeti, sanatın ontolojisine en büyük darbeyi indirmiş durumda.

4 Nisan 2017 Salı

KATMANLARI AÇMAK

Katmanları Açmak / Unfold

  

Videoist'in Ankara'da bulunan sanat mekanı 
Arte'de gerçekleştireceği sergisi 
Katmanları Açmak / Unfold 
başlığını taşıyor.  
Sergi 4 Nisan-6 mayıs 2017 
tarihleri arasında sanatseverlere açık olacak.   



Sergi videonun arkaplanını temsil eden elektriksiz mecra ile birlikte videonun kavramsal ve dokümana dayalı dilsel yönüne odaklanıyor.

Video Sanatı üreten sanatçıların yapıtlarının gelişiminin bir haritasını çıkarmak için videonun fişe takılmadan önceki süreci ile fişe takıldıktan sonrasını birlikte sergilenecek olan sergi, bu bilginin tanıkları olarak çizimleri, metinleri ve objeleri, kısacası filmin oluşum aşamasındaki her materyali serginin ana malzemesi haline getiriyor.

Videoist bu güne kadar kendinden organize bir sanat kolektifi olarak kuratöryel sistemin içinde çatlaklar yaratan bir tutum sergiledi. Yaptığı etkinliklerde, çağdaş sanat kurumlarının oluşturduğu dizgeleri geriye sarıp sanatçı merkezli olarak yeniden okumayı denedi ve  Video sanatı aracılığı ile video özelinde  çağdaş sanatın arka planı ve katmanlarını ortaya çıkarmaya çalıştı.

Videoist bu sergide Gülsün Karamustafa, Guy Ben-Ner, Benjamin Stumpf- Antje Feger, Khaled Hafez, Hera Büyüktaşçıyan, Nancy Atakan, Yeni Anıt, Hülya Özdemir, TUNCA, Ferhat Özgür, İrem Tok, Yıldız Doyran,   Serdar Yılmaz, İnsel İnal, Kaya Hacaloğlu gibi sanatçıları biraraya getirmenin yanı sıra yazınsal deneyime sahip iki isim olan, Fırat Arapoğlu ve Barış Acar'ı projeye dahil ederek küratöryel sistem öncesi sergi kolektivitesinin de altını çizmektedir.








1 Kasım 2016 Salı

impact videofest


İZMİR, IMPACT VİDEOFEST’E EV SAHİPLİĞİ YAPIYOR





Türkiye’de üretilen performans videoları arasından bir seçki sunan “Impact- Videofest Projesi” bu yıl ilk defa 1 – 30 Kasım 2016 tarihleri arasında İzmir Büyükşehir Belediyesi Ahmed Adnan Saygun Sanat Merkezi ev sahipliğinde İzmir‘de düzenleniyor.
Direktörlüğünü Emre Gökçen’in, küratörlüğünü ise Ebru Nalan Sülün’ün üstlendiği proje; Türkiye’de 1980’lerden günümüze üretilmekte olan video yapıtlarının içerik, biçim ve estetik kaygılarının günümüze özgü sanat estetiği ve eleştirisi açısından değerlendirilmesi, bu konuda öncülük yapan sanatçıların görünür kılınması, söz konusu video sanatı birikiminin bir arşivinin oluşturulması amaçlarını taşıyor. Festival ayrıca; Türkiye’de video üreten sanatçıların üretimlerinin proje kapsamında sınıflandırılması ile birlikte video sanatı üzerine tartışma yaratmayı da amaçlıyor. Festival, sınıflandırma bakımından her yıl farklı yaklaşımlara odaklanacak bir video festivali serisinin ilki olma özelliğini taşıyor.
Proje; Yeni Anıt, Cengiz Bodur, Handan Dayı, İpek Duben, Nezaket Ekici, Genco Gülan, Erdal İnci, Ferhat Özgür, Hülya Özdemir, Komet, Neriman Polat, Özlem Şimşek ve VİDEOİST inisiyatifinin seçkisi dahilindeki Tunca, Şefik Özcan, Mehmet Ali Boran, İnsel İnal ve Gülçin Aksoy’un videolarından oluşuyor.
Sergide sanat merkezinin altı ayrı galeriye dönüştürülmüş mekânlarında temasal tutarlılıklar ve sanatsal ekollerin yanyanalığı aracılığıyla kurulan estetik temaslar dikkat çekiyor. Nezaket Ekici’nin 8 kanallı video çalışması “Tooth to Tooth” ise Türkiye’de ilk kez festival kapsamında gösterilecek.